Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Ο Ai Weiwei ικέτης της Κυκλαδικής Τέχνης

Καλλιτεχνική ανασκόπηση 2016: Μέρος Γ΄

Ότι με εντυπωσίασε στην πολιτιστική Ελλάδα το 2016

 

  ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΘΗΝΑ.GR

Ένας από τους πλέον ριζοσπαστικούς και παγκοσμίως αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, ο Κινέζος Ai  Weiwei φιλοξενήθηκε την περασμένη χρονιά και για διάστημα πέντε μηνών στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα. Η πρώτη έκθεση του καλλιτέχνη στον ελλαδικό χώρο και η πρώτη παγκοσμίως έκθεση του που φιλοξενήθηκε σε αρχαιολογικό μουσείο, με ορισμένα μάλιστα έργα να λαμβάνουν θέση ανάμεσα στα εκθέματα της μόνιμης συλλογής του Μουσείου!
Η έκθεση "Ai Weiwei at Cycladic" συμπεριλάμβανε 25 γνωστά έργα του καλλιτέχνη, ένα καινούριο έργο εμπνευσμένο από την κυκλαδική τέχνη, φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό από τη δραστηριότητα που ανέπτυξε στη Λέσβο από το 2015 σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα.

Εκατοντάδες φωτογραφίες από τη Λέσβο της προσφυγικής κρίσης αποδίδουν το εύρος της ανθρώπινης δυστυχίας αλλά και της ελπίδας
Την έκθεση επισκέφτηκα τον πρώτο μήνα της λειτουργίας της και εντελώς τυχαία ξεκίνησα την περιήγηση μου από το τμήμα της πτέρυγας του Μουσείου όπου εκτείθεται η δουλειά του Ai Weiwei με την ιδιότητα του κινηματογραφιστή και πολιτικού ακτιβιστή στη Λέσβο, την Ειδομένη και άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του ήταν πάνω από 600 ώρες κινηματογραφικών λήψεων και εκατοντάδες φωτογραφίες, ένα αντιπροσωπευτικό τμήμα της οποίας εκτίθεται παράλληλα με φωτογραφίες ερασιτεχνών φωτογράφων της Φωτογραφικής Εταιρείας Μυτιλήνης. Καθώς η θεματική αυτής της ενότητας είναι αυθύπαρκτα συγκινησιακή, η εικονική αποτύπωση όλων των ανθρώπινων εκδηλώσεων που συνθέτουν το δραματικό ταξίδι των προσφύγων προς μιά καινούρια γη προκαλεί ζωηρές εντυπώσεις και δυνατά συναισθήματα. Ο καλλιτέχνης διαχειρίστηκε ερευνητικά το οικουμενικό θέμα της προσφυγικής κρίσης με σεμνότητα και ενσυναίσθηση καθώς και ο ίδιος, από τη γέννηση έως την ενηλικίωση του, έζησε με την οικογένεια του εξόριστος του μαοϊκού καθεστώτος και της πολιτιστικής επανάστασης στην Κίνα.













Λεπτομέρεια του φωτογραφικού κολάζ: εικόνες με τον καλλιτέχνη και εικόνες της προσφυγικής οδύσσειας.


Συνέχεια της προσφυγικής ενότητας, στην ίδια πτέρυγα, υπήρξε το επίσης φωτογραφικό έργο-μανιφέστο του Ai Wewei "Study of Perspective"(Μελέτη Προοπτικής), 1995-2011 και 2014. Μία σειρά ασπρόμαυρων και έγχρωμων φωτογραφιών που αποτυπώνουν όλα τα παγκόσμια τοπο-ορόσημα με προτεταμένο το αριστερό χέρι του καλλιτέχνη στο κάδρο, με το μεσαίο δάκτυλο ανασηκωμένο σε μία χειρονομία αντιδραστικής "προοπτικής"! Όπως αναφέρει το site της έκθεσης "Το έργο ευθυγραμμίζεται με την αδιάκοπη επένδυση του Ai στις δημοκρατικές αξίες, την ελευθερία του λόγου και την ενδυνάμωση του ατόμου". 
 © and courtesy Ai Weiwei and neugerriemschneider, Berlin
Στη συνέχεια μετακινήθηκα στους ορόφους της πτέρυγας του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και στις μόνιμες συλλογές των αρχαιολογικών εκθεμάτων. Εκεί, σε θέσεις που σηματοδοτούνται από το χαρακτηριστικό σύμβολο της έκθεσης, ο καλλιτέχνης αντιπαραβάλει με ανάλογο τρόπο έκθεσης, μέσα σε προθήκες, δικά του έργα με συγκλονιστικό πολιτικό περιεχόμενο και "συγγενή" θεματική με τα αρχαία ευρήματα του κυκλαδικού χώρου: γυάλινη τεφροδόχος κονιορτοποιημένων νεολιθικών αγγείων (Dust to Dust, 2008),  πορσελάνινα εκμαγεία ανθρώπινων οστών από πολιτικά στρατόπεδα εργασίας (Remains, 2015), φιαλίδια δακρυγόνων σε εναγκαλισμό με αρχαία φιάλη "δακρύων" (Tear Bottle/ Tear Gas Canister, 2016), πορσελάνινα ακριβή αντίγραφα λίθινων εργαλείων (Stones, 2011).
Τα σύγχρονα έργα ξεγελούν αρχικά τον επισκέπτη καθώς παρουσιάζονται πανομοιότυπα με τα εκθέματα της κυκλαδικής τέχνης και βρίσκονται σε πραγματική όσμωση με αυτά. Διαπραγματεύονται με τρόπο ικανό την αιώνια σχέση&αντιπαράθεση Νέου και Παλιού, προκρίνοντας την "α- χρονικότητα" ιδεών, αξιών και συμβολισμών.
Η περιήγηση με μετέφερε στο τμήμα της έκθεσης που παρουσιάζονταν στις αίθουσες του Μεγάρου Σταθάτου, με περισσότερο γνωστά έργα μεγαλύτερης κλίμακας του Ai Weiwei καθώς και τη νέα δημιουργία του που προέκυψε από τη συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.  

Chandelier, 2015
Ο πολυέλαιος ως σύμβολο της νέας κινεζικής ευμάρειας, τεκμήριο κοινωνικής ανόδου και πολυτέλειας μετά την μακρόχρονη περίοδο της Πολιτιστικής επανάστασης.















Divina Proportione


   
 









Standing Figure, 2016
Η Ιστάμενη Μορφή είναι το νέο δημιούργημα του καλλιτέχνη που παραπέμπει στα περίφημα κυκλαδικά ειδώλια τύπου Σπεδού, σε πολύ μεγάλη κλίμακα και με απλωμένα χέρια που αφήνουν να γλιστρήσει ένα αγγείο. Ο καλλιτέχνης επιχειρεί να διαπραγματευθεί τη ρίξη ή την προσκόλληση με την πολιτιστική παράδοση.

















 

 

Surveillance Camera with Plinth, 2015
Με την Κάμερα Παρακολούθησης σε Βάθρο, ο Ai Weiwei μετατρέπει σε μαρμάρινο γλυπτό και παρουσιάζει ως ανδριάντα ένα κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, καυτηριάζοντας τον απροκάλυπτο κρατικό έλεγχο και το Μεγάλο Αδελφό της κινεζικής εξουσίας.  

 

 

 

 

 

 








 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Cao, 2014. Λευκό μάρμαρο
Mask, 2011. Μάρμαρο 


Τα έργα μαρμαρογλυπτικής του κινέζου καλλιτέχνη διεκδικούν έμμεσα έναν δυνατό δεσμό με την πιο χαρακτηριστική δημιουργία του Πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού, τα περίφημα μαρμάρινα ανθρωπόμορφα ειδώλια.
Η έκθεση "Ai Weiwei at Cycladic" ολοκλήρωθηκε πριν σχεδόν τέσσερις μήνες στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Όπως συμβαίνει με τους διάσημους καλλιτεχνικούς δημιουργούς, η παγκόσμια φήμη του ονόματος του Ai Weiwei αδίκως επισκίασε τη σημαντικότητα και τους ποικίλους συμβολισμούς των έργων του κατά τη διάρκεια της έκθεσης. Όσα λιγότερα γνώριζε ο επισκέπτης για τον εικαστικό και ακτιβιστή καλλιτέχνη, τόσο περισσότερο θεωρώ ότι μπορούσε να εκτιμήσει τη δουλειά του και να αντιληφθεί τους συσχετισμούς με την αρχαία τέχνη και τα ιδεώδη της. 

 

 

 

 

 

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Πάμε Χανιά; Πάμε Θέατρο!

Δεν υπάρχει πιο ευτυχισμένη στιγμή όταν συναντάς καλό θέατρο σε μια όμορφη πόλη. Μπορεί Αθήνα και Θεσσαλονίκη να αποτελούν τους δύο θεατρικούς πόλους της χώρας, ωστόσο το θέατρο ζει, αναπνέει και γεννά μικρά αριστουργήματα και στη Κρήτη.
Ολοι γνωρίζουμε τα Χανιά για το Φάρο, το γραφικό παλιό λιμάνι, τα σοκάκια του και όμως κρύβει θεατρικούς θησαυρούς από ερασιτέχνες και μή. Το 2017 βρίσκεται ακόμα στην αρχή, κι όμως ήδη προλάβαμε να δούμε δύο εξαιρετικές παραστάσεις από θεατρικές ομάδες της πόλης.

"Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου", το θρυλικό παιδικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη, δραματοποιημένο από τους Σάββα Κυριακίδη και Τάκη Τζαμαργιά, είναι το έργο που αποφάσισε να παρουσιάσει για φέτος η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα "Αρένα Θέατρο".  Η ομάδα είναι η παλαιότερη στα Χανιά, ξεκινήσε το 1983 και μέχρι σήμερα έχει ανεβάσει 45 θεατρικά έργα. Μεγάλο της πλεονέκτημα δεν είναι μόνο η πείρα και η επιτυχημένη πορεία της στο χρόνο, αλλά και η ζωντάνια, η ευρηματικότητα και το μεράκι των ανθρώπων της, οι οποίοι δίνουν νέα πνοή σε αυτό που ονομάζεται "ερασιτεχνικό θέατρο" και από ατελές, και ίσως καμμιά φορά άνευρο, το μεταμορφώνουν σε ένα όμορφο ταξίδι, μια κοινή πορεία με τους θεατές στην απόλαυση της θεατρικής τέχνης.

Η εισαγωγή του θεατή σε αυτή την απόλαυση ξεκινά από την υπέροχη αφίσα και το καταπληκτικό πρόγραμμα της παράστασης, Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους Θοδωρή Ξενάκη, Μαργαρίτα & Ιωάννα Μπατάκη, Έυα Πιτσώνη και Βασίλη Πιτσώνη για τα ζωγραφικά στοιχεία και το σχεδιασμό, καθώς και στη Στέλλα Μπατάκη για τα κείμενα του προγράμματος. 

Στη συνέχεια η μοναδική γραφή της Άλκη Ζέη, ένα έργο που δίνει την ευκαιρία σε παιδιά και γονείς να σκεφτούν, να μιλήσουν και να συζητήσουν για τα δεινά του πολέμου και της κατοχής και την απειλή του φασισμού, έργο, δυστυχώς, τόσο επίκαιρο στις μέρες μας, αποδίδεται με τρόπο εξαιρετικά δυναμικό, γλυκό και τρυφερό από την ομάδα και συνοδεύεται από την υπέροχη μουσική του Λεωνίδα Μαριδάκη. Το αποτέλεσμα δεν καθηλώνει μόνο παιδιά και εφήβους, αλλά και τους ίδιους τους γονείς που απολαμβάνουν από κοινού με τα παιδιά τους τη παράσταση, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο στο παιδικό θέατρο.

Η παράσταση ανέβηκε σε δύο συνεχόμενα σαββατοκύριακα το Γενάρη, αλλά θα επαναληφθεί και πάλι το Μάρτιο.

Αν "Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου" μας ταξίδεψε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, "Η Παρέλαση" της Λούλας Αναγνωστάκη, όπως παρουσιάστηκε από την ομάδα του Theatre 73100 μας μεταφέρει σε ενα δωμάτιο λίγο πριν την παρέλαση. Το Theatre 73100, αποτελεί μια αίθουσα θεατρικής παιδείας στο κέντρο των Χανίων, το οποίο, υπό τη καθοδήγηση της Ιώ Ασηθιανάκη, παρουσιάζει παραστάσεις που μπορούν να ζωντανέψουν άριστα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του θεάτρου.

Οι ήρωες του έργου, εξαιρετικά ερμηνευμένοι από τον Δημήτρη Καπουράνη, που γνωρίσαμε από τη γνωστή τηλεοπτική σειρά "Η λέξη που δε λες" και τη Μαριάννα Λεδάκη, εγκλεισμένοι σε ένα δωμάτιο, αποκομμένοι από το «έξω», ακροβατούν ανάμεσα στη δική τους "ασφαλή" ψευδαίσθηση και τη σκληρή πραγματικότητα. Το ψέμμα και η αλήθεια, ο εγκλωβισμός και η ελευθερία και δύο νέοι και πολύ ταλαντούχοι ηθοποιοί, με τρομερή ενέργεια και πολύ πάθος, αφήνουν μια υπέροχη αίσθηση ικανοποίησης στο θεατή.

Και σε αυτή τη παράσταση συναντάμε την υπέροχη γραφιστική δουλειά του Βασίλη Πιτσώνη για το φυλλάδιο του έργου.


Οι παραστάσεις ξεκίνησαν το τριήμερο 4-6 Φλεβάρη και συνεχίζονται το τριήμερο 11-13 Φλεβάρη.


"Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου" από την ομάδα "Αρένα Θέατρο"


Το πρόγραμμα και τα σκηνικά της παράστασης.
Στιγμές με το Πέτρο στον Μεγάλο Περίπατο του...

Σκηνή από τη παράσταση (1/3)

Σκηνή από τη παράσταση (2/3)


Σκηνή από τη παράσταση (3/3)



"Η Παρέλαση" από το Theatre 73100 

Ο θεατρικός χώρος και τα σκηνικά της παράστασης.

Το φυλλάδιο της παράστασης.