Ο,τι κι αν πεις για το Nederlands Dans Theater είναι λίγο. Πως άλλωστε να περιγράψεις την αρτιότητα, τη δημιουργικότητα, τη καλαισθησία και το ταλέντο των χορευτών, των χορογράφων και των υπολοίπων συντελεστών που απαρτίζουν τη κορυφαία ομάδα σύγχρονου χορού της Ολλανδίας, και μία από τις καλύτερες παγκοσμίως;
Το Nederlands Dans Theater ήρθε για τρείς παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, (3-5 Μαρτίου) και, κυριολεκτικά, ξεσήκωσε το κοινό με τις τρείς χορογραφίες που παρουσίασε για πρώτη φορά στη χώρα μας. Πρόκειται για τις Shut eye (Ύπνος), όπου οι δύο μόνιμοι χορογράφοι του σχήματος Σολ Λεόν και Πολ Λάιτφουτ, με τη βοήθεια της εκπληκτικής δουλειάς του Tom Bevoort στους φωτισμούς, έδωσαν στο χορό μια μελαγχολική, αλλά όχι πεσσιμιστική χροιά και για την ολοκαίνουρια, μόλις το Φεβρουάριο παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρώτη, τη Singulière Odyssée (Παράδοξη Οδύσσεια) των ίδιων χορογράφων, όπου, υπό τους ήχους της νέας δημιουργίας του Βρετανού συνθέτη Μαξ Ρίχτερ με τίτλο «Exiles», μας δείχνουν τις μοναχικές πορείες, τις Οδύσσειες των ταξιδιωτών που συναντιούνται, συγκρούονται, αποχαιρετιούνται και προσπερνούν ο ένας τον άλλο σε ένα σταθμό τρένου.
Η τρίτη, και πιο σύντομη σε διάρκεια, χορογραφία, με τίτλο The statement (Η δήλωση), πρόκειται για την αποκάλυψη της βραδιάς. Δεν είναι χορός, είναι χορός και θέατρο μαζί, όπου η χορογράφος Κρίσταλ Πάιτ, στηρίζεται στη κυριολεξία σε θεατρικό κείμενο του Τζόναθαν Γιανγκ και τοποθετεί τέσσερις χορευτές, να ερμηνεύουν, ή να χορεύουν, καλύτερα, τους ρόλους με το σώμα τους, ενώ οι θεατές ακούν τους διαλόγους ηχογραφημένους. Ελάχιστη μουσική, παρά μόνο λόγος και χορός, και ένας έντονος καυγάς σε μια αίθουσα συσκέψεων, ένταση στο σώμα, στο ρυθμό και ένα αριστούργημα ξετυλίγεται μπροστά μας.
Το Nederlands Dans Theater δεν είναι μια καινούρια ομάδα, έχει πίσω της μια πορεία σχεδόν 60 ετών, αμέτρητες συνεργασίες με διακεκριμένους δημιουργούς, ενώ αποτελεί φυτώριο για νέους χορευτές. Ωστόσο, παρά τη μεγάλη της ιστορία, καταφέρνει να παραμένει απίστευτα νέα και φρέσκια, πηγή πρωτοπορίας και να προσδίδει δυναμική σε αυτό που ονομάζουμε παγκόσμιος σύγχρονος χορός, ώστε πλέον να μη μιλάμε για κίνηση, αλλά για ποίηση.
 |
| Singulière Odyssée |
 |
| The Statement |
 |
| Shut eye |
